Elkeen van ons is iewers in ons lewens in een of ander stryd gewikkel. Sommige van ons stu elke dag vorentoe met die hoop op deurbraak, op ‘n oase in die woestyn, op die verskyning van 'n wolk met 'n goue randjie. In die wag leer ons tamheid ken. Vrees-gedagtes dat daar nooit uitkoms en ‘n einde aan die swaar sal wees nie, probeer soms die oorhand kry en wanhoop probeer ons wys maak dat ons vertroue op God verniet is. Gedagtes dat die stryd ons gaan oorwin, treiter en tap ‘n gemoed wat reeds swaar dra.

Dis in die uithou, die aanhou, die vashou, die weer opstaan om net nog een tree vorentoe te tree dat ons waardevolle lesse leer wat ons nooit in ander situasies sou kon leer nie. Dis in die stryd dat ons uithouvermoë, geduld en oorgawe aan God oefen totdat geloofsvertroue in ons, sterk spiere ontwikkel het. Dan skielik stroom die lig soos dagbreek oor die horison om ‘n donker landskap te verlig, die wolke verdwyn & oorwinning raak ons deel.

In die dale was ons nooit alleen nie, dis Sy hand wat ons bly aanspoor & bewaar het. Elke beproewing het ‘n rakleeftyd, die son SAL môre opkom as ons deur die nag moed kan hou, aan ‘n toekomsverwagting, Sy liefde & nabyheid deur die valleie van die lewe vas kan hou, selfs wanneer ons dit nie sien of voel nie.